Resim yaparken bir yere tesadüfen sürdüysen siyahı… Ya da düşündüğünden fazla kullandıysan olmayacak yerde. Uğraşır durursun o rengi inceltmek için. Uğraştıkça dağılır, açık renkler içinde erir, hiç sevmeyeceğin bir karmaşa çıkabilir ortaya. Sil silinmez, tuvalden kurtulmaya kalksan başka emeklerin var içinde; kolay değil.Ardıma dönüp baktığımda… Hayatımdaki siyahları tesadüfi ve hiç olmayacak yerlerde çoğunlukta kullandığımı görüyorum. Galiba bu gece, kendi ellerimle siyahlar kattığım özbeöz hayatım için akıyor gözyaşlarım.
Hep mücadele… Sonuç, çoğunluk siyaha boyanmış bir tuval.
Gitmeye kalktığında yük pek çok şey, evet. Ama en azından taşınabiliyor bir yerden bir yere. Bir de taşınamayanlar var ki, hani o kök salmış olanlar… Gitsen de tutmuş ellerinden, parmak uçlarını sımsıkı sıkıyor.
Kalsan, o da olmuyor. Sorulmuş sorular geliyor aklına:
“Bana mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?”
Çıkaramıyorsun. Zaman resimleri de siliyor aklından... Mutluluğun resminde siyah azınlık mıydı yoksa?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder